আজিৰ অসম

কোহিনুৰঃ আলাউদ্দিন খিলজীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ভয়ংকৰ হীৰাৰ বিখ্যাত মালিক কেমিলালৈকে

১২ ছেপ্তেম্বৰ,২০২২

আলাউদ্দিন খিলজী

কিংবদন্তি অনুসৰি এসময়ত কলুৰ খনিত (বৰ্তমানৰ অন্ধ্ৰপ্ৰদেশত) কোহিনুৰ খনন কৰা হৈছিল, আৰু মোগল সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠাপক বাবৰে তেওঁৰ ডায়েৰীত এই বিষয়ে লিখিছিল। তেওঁ উল্লেখ কৰিছিল যে চতুৰ্দশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে দক্ষিণ ভাৰত আক্ৰমণ কৰি কাকতীয়াসকলৰ পৰা লুটপাত কৰাৰ সময়ত আলাউদ্দিন খিলজীয়েহে ইয়াক লাভ কৰিছিল।

বাবৰ

১৫২৬ চনত বাবৰে পানীপাট যুদ্ধত দিল্লী আৰু আগ্ৰা বিজয় কৰাৰ বাবে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হিচাপে লাভ কৰে। ১৫২৬ চনত পানীপাটৰ প্ৰথম যুদ্ধত দিল্লীৰ চুলতান ইব্ৰাহিম লোদীক পৰাস্ত কৰি বাবৰে মোগল সাম্ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা কৰে। কিন্তু আজিলৈকে কোহিনুৰৰ উৎপত্তিৰ সত্যাসত্য নিৰূপণ কৰিব পৰা হোৱা নাই, আৰু ইয়াৰ বিষয়ে কেইবাটাও তত্ত্ব বিদ্যমান।

শ্বাহ জাহান

শ্বাহজাহান যেতিয়া মোগল সম্ৰাট হয়, তেতিয়া তেওঁ ১৬৩৫ চনত তেওঁৰ কোষাগাৰত থকা বহুতো মণি ব্যৱহাৰ কৰি অলংকৃত ময়ুৰ সিংহাসন নিৰ্মাণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়।শ্বাহজাহান মোগল সাম্ৰাজ্যৰ পঞ্চমজন সম্ৰাট আছিল, ১৬২৮ চনৰ জানুৱাৰীৰ পৰা ১৬৫৮ চনৰ জুলাই মাহলৈকে ৰাজত্ব কৰিছিল।

নাদেৰ শ্বাহ

১৭৩৮ চনত নাদেৰ শ্বাহে ভাৰত আক্ৰমণ কৰি দিল্লীক হত্যা কৰে আৰু লুটপাত কৰা বিপুল সম্পদৰ ভিতৰত তেওঁ সাম্ৰাজ্যবাদী ময়ুৰ সিংহাসনও লগত লৈ যায়। আৰু সিংহাসনত বহা এটা ময়ুৰৰ মূৰতেই নাদেৰ শ্বাহৰ জীৱনীকাৰ মহম্মদ মহাৰৱীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৭৪০ চনত কোহিনুৰ দেখাৰ কথা লিপিবদ্ধ কৰিছে।

আহমদ শ্বাহ দুৰাণী

১৭৫১ চনত নাদেৰ শ্বাহৰ নাতিয়ে তেওঁৰ সমৰ্থনৰ বিনিময়ত আফগান সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আহমদ শ্বাহ আব্দালী নামেৰে জনাজাত আহমদ শ্বাহ দুৰানীক কোহিনুৰ প্ৰদান কৰে। ১৮০৮ চনত মাউণ্টষ্টুয়াৰ্ট এলফিনষ্টোনৰ পেছাৱাৰ ভ্ৰমণ উপলক্ষে তেওঁৰ এজন নাতি শ্বুজা শ্বাহ ডুৰানীয়ে হীৰা থকা এটা ব্ৰেচলেট পিন্ধিছিল।

ৰঞ্জিত সিং

ৰঞ্জিত সিঙে দুদিন ধৰি লাহোৰৰ জুৱেলাৰী সকলৰ পৰা হীৰাটো পৰীক্ষা কৰি শুজাই প্ৰতাৰণা কৰা নাই, তাৰ পিছত শ্বুজাক ১,২৫,০০০ টকা দিছিল। অমৃতসৰৰ প্ৰধান জুৱেলাৰীসকলে তেওঁক এই হীৰাটো অমূল্য বুলি ক’লে, আৰু তাৰ পিছত তেওঁ পাগুৰিৰ আগফালে হীৰাটো ঠিক কৰি হাতী এটাৰ ওপৰত পেৰেড কৰি তেওঁৰ প্ৰজাসকলে হীৰাটো চাব পাৰিব।

গুলাব সিং

কেইবাবাৰো টুইষ্ট আৰু টাৰ্ণৰ পিছত জম্মুৰ ৰজা গুলাব সিংহই হীৰাটোৰ মালিক হৈ পৰিল আৰু ১৮৪১ চনৰ জানুৱাৰীলৈকে শিলটো ধৰি ৰাখিলে, যেতিয়া তেওঁ সম্ৰাট শ্বেৰ সিঙক নিজৰ অনুকূলতা লাভ কৰিবলৈ উপহাৰ দিলে।

দুলীপ সিং

১৮৪৯ চনৰ ২৯ মাৰ্চত দ্বিতীয় এংলো-শিখ যুদ্ধৰ পিছত ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীয়ে পঞ্জাৱ ৰাজ্য নিজৰ অধিগ্ৰহণ কৰে আৰু লাহোৰৰ শেষ সন্ধিৰ জৰিয়তে কোহিনুৰ ৰাণী ভিক্টোৰিয়াৰ হাতত অৰ্পণ কৰে। ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীয়ে ৰাণীৰ আগত কোহিনুৰ উপহাৰ দিয়াটোৱেই আছিল যুদ্ধৰ এক লোভনীয় লুট হিচাপে হীৰাটো হস্তান্তৰ কৰাৰ দীৰ্ঘ ইতিহাসৰ শেহতীয়া।

ৰাণী ভিক্টোৰিয়া

১৮৫০ চনৰ ৩ জুলাইত ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ উপাধ্যক্ষই বাকিংহাম পেলেচত ৰাণী ভিক্টোৰিয়াক আনুষ্ঠানিকভাৱে কোহিনুৰ উপহাৰ দিয়ে। ১৮৫১ চনত লণ্ডনৰ হাইড পাৰ্কত জনসাধাৰণে হীৰাটো চাবলৈ এখন মহান প্ৰদৰ্শনী অনুষ্ঠিত কৰা হয়। কিন্তু ত্ৰুটিপূৰ্ণ আৰু অসমতাপূৰ্ণ হীৰাটোৱে দৰ্শকক সন্তুষ্ট কৰাত ব্যৰ্থ হ’ল।

ৰাণী আলেকজেণ্ড্ৰা

ৰাণী ভিক্টোৰিয়াৰ মৃত্যুৰ পিছত এই হীৰাটো সপ্তম এডৱাৰ্ডৰ পত্নী ৰাণী আলেকজেণ্ড্ৰাৰ মুকুটত স্থাপন কৰা হৈছিল, যিটো ১৯০২ চনত তেওঁলোকৰ ৰাজ অভিষেকৰ সময়ত তেওঁৰ মুকুট পিন্ধিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল

ৰাণী এলিজাবেথ, ৰাণী মাতৃ

১৯১১ চনত ইয়াক কুইন মেৰীৰ ক্রাউনলৈ হস্তান্তৰ কৰা হয় আৰু অৱশেষত ১৯৩৭ চনত ইয়াক কুইন মাদাৰ ক্রাউনলৈ হস্তান্তৰ কৰা হয়। ২০০২ চনত যেতিয়া কুইন মাদাৰৰ মৃত্যু হৈছিল তেতিয়া শেষকৃত্যৰ বাবে তেওঁৰ কফিনৰ ওপৰত মুকুটটো ৰখা হৈছিল

কেমিলা

চলিত বৰ্ষৰ আৰম্ভণিতে ব্ৰিটিছ সিংহাসনত বহাৰ ৭০ বছৰীয়া জয়ন্তীত দ্বিতীয় ৰাণী এলিজাবেথে ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে চাৰ্লছ হৈ ৰজা হ’ব লাগে আৰু কৰ্ণৱালৰ ডাচেছ কেমিলা ৰাণী কনচৰ্ট হ’ব লাগে।