আজিৰ অসম
প্ৰাচীন পৌৰাণিক কাহিনীৰ শীৰ্ষ ১০ টা সুন্দৰ প্ৰেমকাহিনী!
১৬ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০২২
ৰাধা-কৃষ্ণ
ৰাধাই কৃষ্ণৰ প্ৰেমত পৰাৰ সময়ত প্ৰতিটো পৰম্পৰাগত নিয়ম ভংগ কৰিছিল – তেওঁ ডাঙৰ আছিল, এগৰাকী বিবাহিত মহিলা আছিল আৰু তথাপিও তেওঁৰ অন্তহীন প্ৰেমৰ বিশ্বাস সাধাৰণৰ পৰা অসাধাৰণলৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছিল কৃষ্ণ, নিজেই ৰোমাঞ্চৰ প্ৰতীক আৰু ৰাধা আৰু কৃষ্ণৰ প্ৰেমক সৰ্বোচ্চ প্ৰকাৰৰ, ঐশ্বৰিক আৰু তথাপিও বিদ্ৰোহী বুলি গণ্য কৰা হয়।
মেনকা-বিশ্বামিত্ৰা
আধ্যাত্মিকৰ পৰা আৱেগিকলৈ যাত্ৰা কৰা, হৈছে ঈশ্বৰৰ ৰজা ইন্দ্ৰৰ বাবে ভাবুকি থকা শক্তিশালী ঋষি-অপ্চাৰা মেনকা আৰু বিশ্বামিত্ৰাৰ উষ্ম, ধুমুহা ৰোমাঞ্চ। ঋষিৰ তপস্যা বিচলিত আৰু ভাঙিবলৈ ইন্দ্ৰৰ আদেশত মেনকা স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিছিল। কিন্তু কুটিল প্ৰলোভন প্ৰেমলৈ পৰিৱৰ্তিত হয় আৰু মেনকা, ধ্বংস কৰিবলৈ পঠোৱা মানুহজনৰ প্ৰেমত পৰে। এদিনলৈকে, যেতিয়া মেনকাই স্বীকাৰ কৰে আৰু তেওঁক সকলোকে কয়, তেওঁক পুনৰ কেতিয়াও লগ নকৰিবলৈ অভিশাপ দিয়া,তেওঁক চিৰদিনৰ বাবে এৰি যাবলৈ বাধ্য কৰাই কিন্তু ত্যাগ, উলংঘন, বিশ্বাস আৰু অমৰ প্ৰেমৰ পৰীক্ষাৰ এক সুন্দৰ কাহিনী বনাবলৈ অবিহনে নহয়!
শকুন্তলা-দুষ্মন্ত
শকুন্তলা আৰু দুষ্মন্তৰ প্ৰেমকাহিনী কবি কালিদাসৰ দ্বাৰা অমৰ হৈ পৰে যদিও মহাভাৰতৰ মূল কাহিনীৰ পৰা পৃথক। কালিদাসৰ সুন্দৰ কবিতাটো হৈছে প্ৰথম দৰ্শনত তেওঁলোকৰ প্ৰকৃত প্ৰেম, তেওঁলোকৰ দুৰ্ভাগ্যজনক বিচ্ছেদ আৰু তেওঁলোকৰ অশ্ৰুসিক্ত পুনৰ্মিলনৰ বিষয়ে, আনহাতে মূল পাঠত, এয়া এজন শক্তিশালী শকুন্তলা যি ৰজা দুষ্মন্তলৈ ঘূৰি আহে যেতিয়া তেওঁৰ বাৰ বছৰীয়া পুত্ৰই তেওঁৰ পিতৃক কোন জানিবলৈ দাবী কৰে। কম আদৰ্শআ ৰু অধিক বাস্তৱ, তেওঁলোকৰ কাহিনী হৈছে প্ৰেম, বিশ্বাস, কৰ্তব্য আৰু বিবাহৰ এক পাঠ।
শিৱ-পাৰ্বতী
শিৱ আৰু পাৰ্বতীৰ প্ৰেমকাহিনী অনন্য, ইয়াৰ শিপা আন এটা ৰোমাঞ্চত আছে। সতীয়ে শিৱক তেওঁৰ স্বামী হিচাপে বাছনি কৰে, তেওঁৰ পিতৃ দক্ষৰ ইচ্ছাৰ বিপৰীতে আৰু কৈলাশৰ বাবে প্ৰসাদ এৰি যায়। দক্ষই এবাৰ এখন বিশাল যজ্ঞৰ আয়োজন কৰিছিল য'ত সতী আৰু শিৱৰ বাহিৰে সকলোকে আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছিল। শিৱই সতীক বাধা দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, কিন্তু সতীয়ে অনুষ্ঠানটোত উপস্থিত থাকিবলৈ আৰু পিতৃ-মাতৃক লগ কৰিবলৈ জোৰ দিছিল। ৰাজহুৱা হলত পিতৃৰ পৰা স্বামীৰ মুকলি অপমান শুনি সতীয়ে ক্ৰোধ আৰু অপমানত ভস্মীভূত হৈ যজ্ঞৰ জুইত জঁপিয়াই পৰে। যেতিয়া সতীৰ মৃত্যু হয়, সতী পাৰ্বতী হিচাপে পুনৰ জন্ম হয়। সতীৰ হিংসাত্মক মৃত্যুত বিধ্বস্ত শিৱই তেওঁৰ দুখত পৃথিৱী ত্যাগ কৰে আৰু ঘূৰি ফুৰা বৈৰাগী হৈ পৰে। পাৰ্বতী শিৱৰ বাবে উভতি আহে আৰু তপস্যা আৰু ধ্যানৰ সৈতে তেওঁক পুনৰ জয় কৰে।
সত্যৱান-সাবিত্ৰী
প্ৰেমৰ মুখত মৃত্যুক পৰাস্ত কৰাটো সত্যৱান আৰু সাবিত্ৰীৰ কাহিনী। মাদ্ৰাৰ ৰাজকুমাৰী সাবিত্ৰীয়ে অন্ধ চালৱা ৰজাৰ নিৰ্বাসিত ৰাজকুমাৰ সত্যৱানক তেওঁৰ স্বামী হিচাপে বাছনি কৰে যদিও তেওঁক সতৰ্ক কৰি দিয়া হয় যে সত্যৱান এবছৰৰ ভিতৰত মৃত্যুমুখত পৰাৰ বাবে দুৰ্ভাগ্যজনক। ভৱিষ্যতবাণী অনুসৰি, নিৰ্ধাৰিত দিনটোত, সত্যৱান কাঠ কাটি থাকোঁতে মৃত অৱস্থাত পৰি যায়। স্বামীৰ পূৰ্বানুমান কৰা মৃত্যুৰ তিনিদিন আগতে, সাবিত্ৰীয়ে উপবাস আৰু সতৰ্কতাৰ প্ৰতিজ্ঞা লয় আৰু যেতিয়া যম, মৃত্যুৰ ঈশ্বৰ সত্যৱানৰ আত্মাক আঁতৰাই নিবলৈ আহে, অনুসৰণ কৰে আৰু অটলভাৱে তেওঁৰ মুখামুখি হয়। সাবিত্ৰীৰ অধ্যৱসায় আৰু জ্ঞানী যুক্তিৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ যম দেৱতাই সাবিত্ৰীক এক আশীৰ্ব্বাদ প্ৰদান কৰে। তেওঁ চতুৰতাৰে কামনা কৰে: তেওঁৰ শহুৰেকে তেওঁৰ এশ নাতি-নাতিনীক প্ৰসাদৰ বাগিচাত খেলি থকা চাবলৈ সক্ষম হ'ব। পৰাজিত হৈ, যমদেৱতাই অৱশেষত সত্যৱনক জীৱন প্ৰদান কৰে আৰু তেওঁলোকক চিৰন্তন সুখেৰে আশীৰ্বাদ দিয়ে।
নালা-দময়ন্তী
শিকিবলগীয়া আন এটা প্ৰেমকাহিনী হ'ল ধাৰ্ম্মিক নালা আৰু দময়ন্তীৰ যাৰ একমাত্ৰ দুৰ্বলতা আছিল জুৱা আৰু ই কেনেকৈ তেওঁলোকৰ মৰমৰ বিবাহিত জীৱনক ব্যাহত আৰু প্ৰায় ধ্বংস কৰে। তেওঁলোকৰ প্ৰেমকাহিনী মহাভাৰতত এটা ঘটনা হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে যেতিয়া যুদিষ্ঠিৰে পাছৰ খেলত দ্ৰৌপদীক জুৱা খেলত লগাইছিল।
উৰ্মিলা-লক্ষ্মণ
আনখন মহাকাব্যত, ৰামায়ণে আমাক ৰাম আৰু সীতাৰ কাহিনী কয়, তেওঁলোকৰ শান্ত, ধৈৰ্য্যশীল, ইজনে সিজনৰ প্ৰতি নিষ্ঠাৱান প্ৰেম যি আজিও শ্ৰদ্ধাৰ আৰু অনুকৰণীয় হৈ আছে, যি এক আদৰ্শ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। কিন্তু এই আদৰ্শ দম্পতীৰ দ্বাৰা অন্ধ, উৰ্মিলা আৰু লক্ষ্মণ যাৰ উপেক্ষা কৰা প্ৰেমকাহিনী প্ৰেমৰ নহয় কিন্তু ত্যাগ আৰু বিচ্ছেদৰ কাহিনী; য'ত কৰ্তব্য আৰু আনুগত্যৰ বোজা নিজৰ বা আনজনৰ বাবে নহয় কিন্তু তেওঁলোকৰ নিজ নিজ ভাই-ভনীৰ বাবে ।
প্ৰেম আৰু প্ৰেম হেৰুওৱাৰ এনে কাহিনীবোৰ বহুতো আৰু বিক্ষিপ্ত য'ত প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে প্ৰেম ইয়াৰ সকলো বৈভৱ আৰু ছাঁত প্ৰদৰ্শিত হয়: প্ৰেম গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু পুষ্টিকৰ, কেতিয়াবা আনকি ক্ষতিকাৰক, মাৰাত্মক আৰু ধ্বংসাত্মক। অৱশ্যে, অস্তিত্বৰ আঁচনিৰ বাবে প্ৰেম গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল, আৰু মহাকাব্য আৰু পুৰাণৰ আটাইতকৈ সৰু প্ৰেমকাহিনী – ভীম আৰু হিদিম্বা, অৰ্জুন আৰু সুভদ্ৰা, অৰ্জুন আৰু দ্ৰৌপদী, পাণ্ডু আৰু কুন্তী, বা আনকি তাৰা আৰু চন্দ্ৰৰ ব্যভিচাৰী প্ৰেম - এই অবিবেচক, অপৰিসীম আৱেগক শ্ৰদ্ধা কৰি ইয়াৰ প্ৰতি এক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি।
Explore