বিশিষ্ট অসমীয়া লেখিকা ইন্দিৰা গোস্বামী, যাক মামণি ৰয়ছম গোস্বামী বুলি জনা যায়, তেওঁ অনন্য আত্ম আৰু চিন্তাধাৰাৰ বাবে জনাজাত আছিল। এগৰাকী লেখিকা হোৱাৰ উপৰিও, তেওঁ সদায় মানুহক তেওঁক মানৱতাবাদী হিচাপে মনত ৰাখিবলৈ কৈ আহিছে। তেওঁ লিখনিৰ জৰিয়তে ষ্টেৰিওটাইপ আৰু অদ্ভূত বিশ্বাসৰ দেৱাল ভাঙিবলৈও এটা কণ্ঠস্বৰ আছিল।
১৯৪২ চনৰ ১৪ নৱেম্বৰত তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। গোস্বামীয়ে ২৯ নৱেম্বৰ, ২০১১ তাৰিখে ৬৯ বছৰ বয়সত এই পৃথিৱী ত্যাগ কৰিছিল ।
ঘন কেঁকোৰা চুলি,হাঁহিমুখীয়া মুখ,চকুত ডাঠ কাজল,কপালত এটা ডাঙৰ ৰঙা ফোঁট, এসাজ ৰঙীন কাপোৰৰ আঁৰত থকা মানুহজনী প্ৰতিজন অসমীয়াৰ অতি পৰিচিত আৰু অতি আপোন।
তেওঁ ১৯৬৩ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা অসমীয়া সাহিত্যত স্নাতকোত্তৰ সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। তেওঁ ১৯৭৩ চনত ডক্টৰেট সমাপ্ত কৰিছিল।
তেওঁ দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধ্যাপিকা হিচাপেও কাম কৰিছিল ।
সাহিত্য জগতৰ সৈতে জড়িত নথকা মানুহ বা তেওঁৰ এখনো কিতাপ নপঢ়া মানুহেও মামণি ৰয়চম নামটো শুনিছে বা তেওঁক চিনি পায়।
ইন্দিৰা গোস্বামীৰ পিতৃও আছিল এগৰাকী সফল শিক্ষাবিদ৷ উল্লেখযোগ্য যে তেখেত চিলেটৰ 'মুৰাৰী চান্দ কলেজ'ৰ লগতে অসমৰ ঐতিহ্যমণ্ডিত 'কটন কলেজ'ত অথৰ্নীতি বিভাগৰ অধ্যাপক ৰূপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল৷ পৰৱৰ্তী সময়ত, ১৯৫০ চনত তেখেত অবিভক্ত অসমৰ শিক্ষাধিকাৰ ৰূপেও নিযুক্ত হৈছিল৷ জৱাহৰলাল নেহৰুৰ জন্ম দিনটোতে ইন্দিৰা গোস্বামীৰ জন্ম হোৱাত জৱাহৰলাল নেহৰুৰ কন্যা ইন্দিৰা নামেৰে নিজ কন্যাৰ নামো তেওঁ ৰাখে ইন্দিৰা গোস্বামী। মাতৃয়ে মৰমতে তেওঁক মাতিছিল মামণি বুলি৷
জীৱনটো কেতিয়াও সহজ নহয় ।সেয়েহে, বিশিষ্ট লেখিকা গোস্বামীয়ে তেওঁৰ আত্মজীৱনীত তেওঁৰ হতাশা আৰু জীৱনৰ সংগ্ৰামৰ বিষয়ে লিখিছিল। ১৯৬৫ চনত তেওঁৰ প্ৰথম বিবাহ একে বছৰতে সমাপ্ত হৈছিল। ১৯৬৬ চনত বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হোৱাৰ মাত্ৰ ১৮ মাহ পিছত তেওঁৰ দ্বিতীয় স্বামী মাধেভেন ৰাইচম আয়েংগাৰৰ এখন গাড়ী দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হৈছিল ।
এই ঘটনাবোৰে তেওঁৰ ওপৰত এক পাহৰিব নোৱাৰা প্ৰভাৱ পেলাইছিল। তেওঁ আত্মজীৱনীত তেওঁৰ আত্ম-ধ্বংসাত্মক অনুভূতি সম্পৰ্কে লিখিছিল।
স্বামীৰ মৃত্যুৰ পাছতো গোস্বামীয়ে কপালত ৰঙা বিন্দু প্ৰয়োগ কৰা সন্দৰ্ভত বিতৰ্ক হৈছিল। সেয়েহে, গোস্বামীৰ ভগ্নীয়ে শ্বেয়াৰ কৰিছিল, "মামনে ক্ষমতা আৰু আত্মবিশ্বাসৰ প্ৰতীক হিচাপে ৰঙা বিন্দুটো প্ৰয়োগ কৰিছিল।"
মামণি ৰাইচম গোস্বামীয়ে সাহিত্য একাডেমি বঁটা, জ্ঞানপীঠ, পদ্মশ্ৰী (যিটো তেওঁ গ্ৰহণ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল) কেইবাটাও সন্মান লাভ কৰিছিল। লগতে, অসম ৰত্ন, কথা ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা, নেডাৰলেণ্ডৰ পৰা প্ৰিন্স ক্লজ বঁটা, আৰু বহুতো ডক্টৰেট।
তেওঁৰ সাহিত্য কৃতিৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে -
উপন্যাস
চেনাবৰ স্ৰোত (১৯৭২)
নীলকণ্ঠী ব্ৰজ (১৯৭৬)
অহিৰণ (১৯৮০)
মামৰে ধৰা তৰোৱাল আৰু দুখন উপন্যাস (১৯৮০)
দঁতাল হাতীৰ উঁয়ে খোৱা হাওদা (১৯৮৮)
সংস্কাৰ, উদয়ভানুৰ চৰিত্ৰ ইত্যাদি (১৯৮৯)
ঈশ্বৰী জখমী যাত্ৰী ইত্যাদি (১৯৯১)
তেজ আৰু ধূলিৰে ধূসৰিত পৃষ্ঠা (১৯৯৪)
মামনি ৰয়ছম গোস্বামীৰ উপন্যাস সমগ্ৰ (১৯৯৮)
দাশৰথীৰ খোজ (১৯৯৯)
ছিন্নমস্তাৰ মানুহটো (২০০১)
থেংফাখ্ৰী তহচিলদাৰৰ তামৰ তৰোৱাল (২০০৬)
চুটিগল্প
চিনাকি মৰম (১৯৬২)
কইনা (১৯৬৬)
হৃদয় এক নদীৰ নাম (১৯৯০)
মামনি ৰয়ছমৰ স্বনিৰ্বাচিত গল্প (১৯৯৮)
মামনি ৰয়ছম গোস্বামীৰ প্ৰিয় গল্প (১৯৯৮)
আত্মজীৱনী
আধা লিখা দস্তাবেজ (১৯৮৮)
দস্তাবেজৰ নতুন পৃষ্ঠা (২০০৭)
জীৱনী
মহিয়সী কমলা (১৯৯৫)
মা (২০০৮)
অনুবাদ
প্ৰেমচন্দৰ চুটিগল্প (১৯৭৫)
আধা ঘণ্টা সময় (১৯৭৮)
জাতক কথা (১৯৯৬)
কলম (১৯৯৬)
আহ্নিক (২০০০)
ইংৰাজী
Ramayana from Ganga to Brahmaputra (১৯৯৬)
সম্পাদনা
এৰি অহা দিনবোৰ (ড॰ মলয়া খাউন্দৰ সৈতে, ১৯৯৩)
Indian folklore
বঁটা আৰু সন্মান
১৯৮২- সাহিত্য অকাডেমি বঁটা ("মামৰে ধৰা তৰোৱাল"ৰ বাবে)[27]
১৯৮৮- অসম সাহিত্য সভা বঁটা
১৯৮৯- ভাৰত নিৰ্মাণ বঁটা
১৯৯২- উত্তৰ প্ৰদেশ হিন্দী সংস্থানৰ সৌহাদ্য বঁটা
১৯৯৩- কথা ৰাষ্ট্ৰীয় সাহিত্যিক বঁটা
১৯৯৬- কমল কুমাৰী ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা
২০০০- জ্ঞানপীঠ বঁটা
২০০২- পশ্চিম বঙ্গৰ ৰবীন্দ্ৰ ভাৰতী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ডি. লিট. সন্মান
২০০২- মহিয়সী জয়মতী বঁটা
২০০২- পদ্মশ্ৰী বঁটা (ল'বলৈ অস্বীকাৰ কৰে)
২০০৭- ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয়, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ দ্বাৰা ডি. লিট সন্মান
২০০৮- ইন্দিৰা গান্ধী ৰাষ্ট্ৰীয় মুক্ত বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দ্বাৰা ডি. লিট সন্মান
২০০৮- এছিয়াটিক চ'চাইটিৰ ঈশ্বৰ চন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ বঁটা
২০০৮- প্ৰিন্স ক্ল'ছ বঁটা
২০০৯- অসম সাহিত্য সভাৰ কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ বঁটা
২০০৯- দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ Professor Emeritus সন্মান
Inter Religious and International Federation for World Peaceৰ শান্তি দূত বঁটা
Ramayana From Ganga To Brahmaputra গ্ৰন্থৰ বাবে Florida International Universityৰ "আন্তৰ্জাতিক তুলসী বঁটা"
২০১৩- মৰণোত্তৰভাৱে 'অসম ৰত্ন' বঁটা
আৰু পঢ়ক:অ'মিক্ৰণঃ দক্ষিণ আফ্ৰিকাত ক'ৰনা ভাইৰাছৰ নতুন প্ৰকাৰ চিনাক্ত
