গুৱাহাটী: ভাৰত হৈছে ইয়াৰ ৰঙীন উৎসৱৰ বাবে জনাজাত এখন ৰাষ্ট্ৰ। ভাৰতীয়সকলে এই উৎসৱবোৰ অতি ধাৰ্মিকতা আৰু উৎসাহেৰে উদযাপন কৰে। তেনে এক পূজা হৈছে বিশ্বকৰ্মা পূজা বা বিশ্বকৰ্মা জয়ন্তী, যাক ৰাষ্ট্ৰৰ মানুহে ঈশ্বৰীয় স্থপতিবিদ বুলি গণ্য কৰা হিন্দু ঈশ্বৰ ভগৱান বিশ্বকৰ্মাক সন্মান জনোৱাৰ বাবে উদযাপন কৰে।
গুৱাহাটী মহানগৰেও বিশ্বকৰ্মা পূজা উদযাপন কৰে। প্ৰতিটো কৰ্মশালা, উদ্যোগ, ভাড়াত লোৱা বাহন 'ষ্টেণ্ড', নিৰ্মাণ সম্পৰ্কীয় চৰকাৰী কাৰ্যালয়, টুল শ্বপ ইত্যাদিয়ে 'অভিযন্তা দেৱতা'ৰ প্ৰতি এই শ্ৰদ্ধাঞ্জলি উদযাপন কৰে।
বিশ্বকৰ্মা পূজা উপলক্ষে, মানুহে তেওঁলোকৰ যন্ত্ৰপাতিৰ পূজা কৰে। এই কাৰ্যটো এই বিশ্বাসৰ সৈতে কৰি আহিছে যে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাই বিভিন্ন ধৰণৰ সঁজুলি, অস্ত্ৰ আৰু লোৰ সামগ্ৰীৰ অস্তিত্বক প্ৰভাৱিত কৰে। উৎসৱটো কাৰখানা, ঔদ্যোগিক কৰ্মশালা, আৰু ধাতৱীয় বস্তুৰ সৈতে ছেটআপত পালন কৰা দেখা যায়। পূজা আৰম্ভ কৰাৰ আগতে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ কৰ্মস্থান আৰু যন্ত্ৰবোৰ পৰিষ্কাৰ কৰে। এনে কৰ্মক্ষেত্ৰৰ কৰ্মী আৰু সদস্যসকলে পূজা প্ৰক্ৰিয়াবোৰ আয়োজন কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ দোকানৰ মজিয়া ব্যৱহাৰ কৰে।
প্ৰতিখন বাহন ধুই সজোৱা হৈছিল। প্ৰতিটো পূজাস্থলীত পেণ্ডেল নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু বৈদিক মন্ত্ৰৰ শব্দই আকাশে-বতাহে বিৰাজ কৰিছিল। ৰীতি-নীতিৰ শেষত, 'প্ৰসাদ' বিতৰণ কৰা হৈছিল, আনকি উপাসকসকলে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাক প্ৰণাম জনাইছিল।
পূজাৰ এক অত্যাৱশ্যকীয় বৈশিষ্ট্য হৈছে 'খিচড়ি' (চাউল আৰু মাহজাতীয় শস্য প্ৰস্তুত কৰা) আৰু 'লাব্ৰা' (মিশ্ৰিত পাচলিৰ কাষৰ ব্যঞ্জন), লগতে সৰ্বব্যাপী বিলাহী 'টক'। মানুহে এই সুস্বাদু প্ৰস্তুতিবোৰ গ্ৰহণ কৰিবলৈ শাৰী পাতিছিল।
অভিযন্তা আৰু স্থাপত্যবিদ্যাৰ সম্প্ৰদায়ৰ সৈতে, শিল্পী, শিল্পী, ৱেল্ডাৰ, যান্ত্ৰিকতা, লগতে কাৰখানা আৰু ঔদ্যোগিক শ্ৰমিক, সকলোৱে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ উপাসনা কৰিবলৈ এই দিনটো উদযাপন কৰে। এই দলটোৱে এক সুৰক্ষিত আৰু সুৰক্ষিত কামৰ অভিজ্ঞতাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে আৰু লগতে তেওঁলোকৰ যন্ত্ৰপাতি সুৰক্ষিত কৰিবলৈ তেওঁৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰে। তেওঁলোকে জড়িত থকা সংশ্লিষ্ট কামৰ ক্ষেত্ৰত সফলতা অৰ্জন কৰিবলৈ আশীৰ্বাদ বিচাৰে।
পৌৰাণিক কাহিনীত কোৱা হৈছে যে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাই কৃষ্ণই শাসন কৰা পবিত্ৰ চহৰ দ্বাৰকা সৃষ্টি কৰিছিল। ইয়াৰ লগতে, কোৱা হয় যে তেওঁ ইন্দ্ৰপ্ৰস্থৰ প্ৰসাদো সৃষ্টি কৰিছিল, য'ত পাণ্ডৱসকলে বাস কৰিছিল।
