মধ্য প্ৰদেশৰ আকৰ্ষণীয় পৰম্পৰা
মধ্য প্ৰদেশৰ এখন গাঁৱত, ভিল আদিবাসীসকলে হোলীৰ দিনা এক অতি আকৰ্ষণীয় পৰম্পৰা পালন কৰে। এই গাওঁখনত এখন বজাৰ বা মেলা আছে যাক হাট বুলি কোৱা হয়। ভিল জনজাতীয় লোকসকলে হোলীৰ প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰিবলৈ এই হাটলৈ আহে। বিশেষ আৰু আকৰ্ষণীয় কথাটো হ'ল যে এই হাটত, ভিল যুৱতী আৰু যুৱতীসকলেও নিজৰ বাবে তেওঁলোকৰ জীৱন সংগী বিচাৰি পায়।
এতিয়া, যদি আমি পৰম্পৰাৰ কথা কওঁ, গাওঁখনৰ সকলো লোক হাটত একত্ৰিত হয়। ভীল যুৱকসকলে এই সময়ছোৱাত নিজৰ হাতেৰে মণ্ডল নামৰ এটা 'বাদ্যযন্ত্ৰ' বজায়। তেওঁলোকেও নৃত্য কৰে। এনে পৰিস্থিতিত, নাচি থাকোঁতে, ভীল যুৱকসকলে তাত বহি থকা যুৱতীসকলৰ গালত গুলাল প্ৰয়োগ কৰে।
যেতিয়া ভিল যুৱকজনে এগৰাকী যুৱতীৰ গালত গুলাল লগায়, তেতিয়া যুৱতীগৰাকীয়েও সেই যুৱকজনৰ ওপৰত গুলাল প্ৰয়োগ কৰিব লাগিব। এনে কৰাৰ দ্বাৰা, ইয়াক দুয়োজনৰ পাৰস্পৰিক সন্মতি বুলি বুজা যায়। ইয়াৰ পিছত, যুৱকজনে যুৱতীগৰাকীক সকলোৰে সন্মুখত তেওঁৰ সৈতে লৈ যায়, যাক তেওঁলোক দুয়োৰে বিবাহ বুলি গণ্য কৰা হয়।
যুৱকজনে যুৱতীগৰাকীক লৈ যায়।
ইয়াত, যুৱতীগৰাকীৰ সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতা আছে, তেওঁ যিকোনো যুৱকক ৰং লগাব পাৰে আৰু তেওঁৰ সৈতে পলাই যাব পাৰে। এনে পৰিস্থিতিত, পৰিয়ালবৰ্গই একো কৰিব নোৱাৰে। একে সময়তে, যদি যুৱতীগৰাকীয়ে এজন যুৱকৰ বিনিময়ত গুলাল প্ৰয়োগ নকৰে, তেন্তে যুৱকজনে আন এগৰাকী যুৱতীক ৰং প্ৰয়োগ কৰে।