ব্ৰিটিছসকলে ভাৰতত স্থাপন কৰা ১০ টা পাহাৰীয়া ষ্টেচন

আজিৰ অসম

ব্ৰিটিছসকলে ভাৰতত স্থাপন কৰা ১০ টা পাহাৰীয়া ষ্টেচন

২ ছেপ্তেম্বৰ, ২০২২

মুচুৰি

১৮১৪ চনৰ আশে পাশে মুচুৰীত ব্ৰিটিছ আৰু গৰ্খাসকলৰ মাজত যুদ্ধ আৰম্ভ হৈছিল। এইটো প্ৰথম পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰ আছিল য'ত ব্ৰিটিছসকলে ১৮২৫ চনৰ আশে পাশে তেওঁলোকৰ প্ৰথম আশ্ৰয় স্থল স্থাপন কৰিছিল। খাম্পটি জলপ্ৰপাত সেই ঠাই আছিল য'ত এবাৰ ব্ৰিটিছ বিষয়াসকলে মুচুৰীৰ পৰা চক্ৰতালৈ যাওঁতে শিবিৰ স্থাপন কৰিছিল।

দাৰ্জিলিং

গোৰ্খাসকলৰ ওপৰত যুদ্ধত জয়ী হোৱাৰ পিছত, ব্ৰিটিছ চৰকাৰে পাহাৰীয়া আস্থানৰ ক্ষেত্ৰীয় বিষয়ত হস্তক্ষেপ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এইটোৱে সেনা সৈন্যসকলৰ আৰোগ্য হোৱাৰ বাবে উপযুক্ত ঠাই হিচাপে কাম কৰিছিল। তেওঁলোকে পৰিৱেশৰ প্ৰতি অনুৰাগী হৈ পৰিছিল আৰু ইয়াক এটা ৰিজৰ্টলৈ ৰূপান্তৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁলোকে ৰাস্তা নিৰ্মাণ কৰিছিল, বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰিছিল আৰু পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰটোক এক জনপ্ৰিয় পৰ্যটনস্থলী কৰি তুলিছিল।

গুলমাৰ্গ

কাশ্মীৰৰ এটা পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰ গুলমাৰ্গ উনবিংশ শতিকাত ব্ৰিটিছসকলৰ বাবে এক পশ্চাদপসৰণ হৈ পৰিছিল। তেওঁলোকে এটা স্কি ক্লাব স্থাপন কৰিছিল আৰু ইষ্টাৰ আৰু খ্ৰীষ্টমাছ উদযাপনৰ সময়ত অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰিছিল। তেওঁলোকে ছেইণ্ট মেৰী গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰিছিল যিয়ে ঔপনিৱেশিক স্থাপত্যকলাক গৌৰৱান্বিত কৰে। ব্ৰিটিছসকলে ১৯১১ চনত গুলমাৰ্গ গল্ফ ক্লাবও আৰম্ভ কৰিছিল আৰু ইয়াক হলিডে ৰিজৰ্ট হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।

পাচমাঢ়ী

মধ্য প্ৰদেশৰ নৰমাদাপুৰম জিলাত অৱস্থিত পাচমাঢ়ীক সাতপুৰা কি ৰাণী বুলি কোৱা হয়। ব্ৰিটিছসকলে ইয়াত সেনানিবাস স্থাপন কৰিছিল আৰু ইয়াক সৈন্যৰ বাবে এটা চেনাটোৰিয়াম আৰু পাহাৰীয়া আস্থানলৈ বিকশিত কৰিছিল।

চিমলা

ভাৰতৰ উপনিবেশ স্থাপনৰ সময়ত, চিমলা উত্তৰ সমভূমিৰ গৰমৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ বিষয়াসকলৰ বাবে গ্ৰীষ্মকালীন ৰাজধানী হৈ পৰিছিল। ১৮১৫ চনত ব্ৰিটিছসকলে ইয়াৰ নিয়ন্ত্ৰণ লোৱাৰ আগতে এইটো কেৱল এটা জনপদ আছিল। তেওঁলোকে বিদ্যালয়, গীৰ্জা আৰু বাংলো নিৰ্মাণ কৰিছিল। কালকা-চিমলা ৰেলপথটো ব্ৰিটিছ চৰকাৰে বিকশিত কৰিছিল।

কোডাইকানাল

প্ৰথমতে, কোডাইকানাল পালিয়াৰ জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ আছিল। অৱশ্যে, ব্ৰিটিছ আমোলাসকলে গ্ৰীষ্মকালত গৰমৰ ঢৌৰ পৰা বাচিবলৈ ইয়াক আশ্ৰয়লৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। বিংশ শতিকাত, ধনী ভাৰতীয়সকলে পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰটোৰ সৌন্দৰ্য উপলব্ধি কৰিছিল, আৰু ই এক জনপ্ৰিয় পৰ্যটনস্থল হৈ পৰিছিল।

মাথেৰণ

মাথেৰণ মহাৰাষ্ট্ৰৰ এটা জনপ্ৰিয় পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰ। ব্ৰিটিছসকলে ইয়াক গ্ৰীষ্মকালত উষ্ণতা হ্ৰাস ৰখাৰ বাবে শিথিল আৰু উপভোগ কৰিবলৈ বিকশিত কৰিছিল।ভ্ৰমণকাৰীসকলে পাহাৰীয়া আস্থানৰ চাৰিওফালে সংৰক্ষিত পুৰণি ঔপনিৱেশিক স্থাপত্য চাব পাৰে। এইটো এছিয়াৰ প্ৰথম আৰু একমাত্ৰ পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰ যি অটোমোবাইলৰ পৰা মুক্ত।

ডেৰাডুন

১৮১৬ চনত ব্ৰিটিছসকলে ইয়াক দখল কৰাৰ আগতে গড়ৱাল ডেৰাডুনৰ শাসক আছিল। ব্ৰিটিছসকলে ১৮৯৯ চনৰ ভিতৰত ইয়াত এটা ৰেল ষ্টেচনও বিকশিত কৰিছিল। খালাঙ্গা ৱাৰ মেমৰিয়া আৰু বন গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানৰ ঔপনিৱেশিক সময়ৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে।

ওটি

ওটিৰ প্ৰথম উল্লেখ মাদ্ৰাজ গেজেটত পোৱা যায়। ইয়াক ওট্টাকাল মাণ্ডু বুলি কোৱা হৈছিল, আৰু ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনত নামটো উধাগমণ্ডলমৰ পৰা ওটাকামুণ্ডলৈ সলনি হৈছিল। পিছত, মানুহে ইয়াক ওটিলৈ চুটি কৰিলে। এইটো এটা গ্ৰীষ্মকালীন ৰিজৰ্ট আছিল যিটো ব্ৰিটিছসকলে সমভূমিৰ গৰমৰ পৰা বাচিবলৈ ভ্ৰমণ কৰিছিল। ব্ৰিটিছসকলে ১৯০৮ চনত নীলগিৰি মাউণ্টেইন ৰেল ষ্টেচন নিৰ্মাণ কৰিছিল।

নাইনিতাল

কুমাওন পাহাৰ ১৮১৪ ৰ পৰা ১৮১৬ চনৰ ভিতৰত ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনত আহিছিল। তেওঁলোকে ১৮৪১ চনৰ ভিতৰত অঞ্চলটোনয়নী তালৰ এটা পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। এইটো ঔপনিবেশিক বিষয়া আৰু সৈন্যৰ বাবে এটা পুনৰুদ্ধাৰ কেন্দ্ৰ আছিল।