অসমত, মাঘ বিহু যথেষ্ট উৎসাহেৰে উদযাপন কৰা হয়। ইয়াক দেৱতাসকলৰ প্ৰাৰ্থনা, পৰম্পৰাগত ব্যঞ্জন তৈয়াৰ কৰাৰে চিহ্নিত কৰা হয়।
'বিহু' শব্দটো 'বিশু' শব্দটোৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয় যাৰ অৰ্থ হৈছে 'শান্তি বিচৰা'।
ইয়াক ভোগালী বিহু বুলিও কোৱা হয়। 'ভোগ' শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে খোৱা আৰু এইটোৱেই উৎসৱৰ অৰ্থ, সম্প্ৰদায়ৰ সৈতে খোৱা।
মাঘ বিহু উদযাপন বোৰ অসম বৰ্ষপঞ্জীত 'পুহ' মাহৰ অন্তিম দিনটোত আৰম্ভ হয়।
প্ৰায় এসপ্তাহ ধৰি চলি থাকে খোৱা আৰু উপভোগ কৰা।
বিহুৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত, যাক উৰুকা বুলিও জনা যায়, যুৱক-যুৱতীসকলে, বেছিভাগ পুৰুষে, পথাৰলৈ যায় আৰু অস্থায়ী কুটি নিৰ্মাণ কৰে, যাক ভেলাঘাৰ বুলি কোৱা হয়। এই কুটিবোৰ বাঁহ, পাত আৰু খৰি ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰস্তুত কৰা হয়।
এটা মেজি মাঘ বিহুৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংশ। বিহুৰ ৰাতিপুৱা এটা মেজি জ্বলোৱা হয় আৰু দেৱতাসকলক প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়।
উৰুকাৰ নিশা, মানুহে খাদ্য প্ৰস্তুত কৰে আৰু মেজীৰ চাৰিওফালে গান আৰু নৃত্য কৰি ৰাতি কটায়।
উদযাপনবোৰত পৰম্পৰাগত অসমখেল যেনে টেকেলি ভঙ্গা (পাত্ৰ ভঙা) আৰু ম'হৰ যুঁজও প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। কক যুঁজ, কণীৰ কাজিয়াও অনুষ্ঠিত হয়।
চাউলৰ পিঠা উৎসৱৰ মুখ্য আকৰ্ষণ আৰু সকলোৰে মাজত বিতৰণ কৰা হয়। অন্যান্য সুস্বাদু খাদ্যৰ ভিতৰত আছে চাউলৰ পিঠাৰ বিভিন্ন প্ৰকাৰ। এইবোৰক তিল (তিল) পিঠা, নাৰিকোল (নাৰিকল) পিঠা, টেকেলি পিঠা, ঘিলা পিঠা আৰু চুঙ্গা পিঠা বুলি কোৱা হয়।
