ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ৯ বিধ সুস্বাদু খাদ্য
ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ব্যঞ্জনবোৰ তেওঁলোকৰ জীৱন্ত জীৱন ধাৰণৰ দৰেই অনন্য। তেওঁলোকে বহুতো ব্যঞ্জনত সহজ আৰু সোৱাদযুক্ত সতেজ উপাদান যেনে বাঁহৰ গাঁজ, ভুত জলকিয়া আৰু লগতে আঞ্চলিক সেউজীয়া ব্যৱহাৰ কৰে।সোৱাদ বঢ়াবলৈ ৰেচিপিবোৰ সৰিয়হৰ তেলৰ সৈতে প্ৰস্তুত কৰা হয়।
অসমৰ খাৰ
খাৰৰ উপস্থিতি অবিহনে অসমত পৰম্পৰাগত আহাৰ কেতিয়াও সম্পূৰ্ণ নহয়। পৰম্পৰাগত অসমীয়া মচলাৰ উপৰিও ৰঙা চাউল, মাহজাতীয় শস্যৰ লগতে কেঁচা অমিতাৰ অস্বাভাৱিক সংমিশ্ৰণৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা এইটো এটা সম্পূৰ্ণ অফ বিট ডিছ।
অসমৰ পিঠা
পিঠা হৈছে এক জলপান যাক অসমত সঘনাই খোৱা হয়। স্থানীয় লোকসকলে ৰাতিপুৱাৰ আহাৰত পিঠা সেৱন কৰে। পিঠা মিঠা বা নিমখিয়া কৰিব পাৰি আৰু বেছিভাগ স্থানীয় লোকে মিঠা সংস্কৰণটো পছন্দ কৰে। আপুনি এই মন্ত্ৰমুগ্ধ জলপানৰ সোৱাদ ল'ব পাৰে।
নাগালেণ্ডৰ পোৰা গাহৰি
নাগালেণ্ড ইয়াৰ গাহৰিৰ মাংসৰ সুস্বাদু খাদ্যৰ বাবে সুপৰিচিত আৰু ইয়াত স্থানীয় লোকে গাহৰিৰ মাংসক তেওঁলোকৰ মাংসৰ মুখ্য উৎস বুলি গণ্য কৰে। পোৰা গাহৰিৰ মাংসৰ আঞ্জাৰ সোৱাদ অতিকৈ সুস্বাদু আৰু ভাপত তৈয়াৰ কৰা সাধাৰণ চাউলৰ সৈতে ইয়াক আপুনি পৰিৱেশন কৰিব পাৰে।
গালহো
গালহো খিচড়িৰ দৰে, চাউল আৰু লগতে মচুৰ দাইলৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা ব্যঞ্জন আৰু ভাৰতৰ বেছিভাগ অঞ্চলত জনপ্ৰিয়। একমাত্ৰ পাৰ্থক্য হৈছে,গালহো প্ৰস্তুত কৰোতে মাংস ব্যৱহাৰ কৰা হয়, আনহাতে খিচড়ি হৈছে নিৰামিষ আহাৰ।
থুকপা – অৰুণাচল প্ৰদেশৰ সোৱাদ
থুকপা প্ৰকৃততে তিব্বতৰ পৰা আহিছিল বুলি জনা যায় যদিও এই ৰেচিপিটো অৰুণাচল প্ৰদেশৰ স্থানীয় লোকসকলৰ মাজত প্ৰিয়। ইয়াক মাংস বা আঞ্চলিক উপলব্ধ পাহাৰীয়া শাক-পাচলিৰ উপৰিও নুডলছৰ সৈতে প্ৰস্তুত কৰা হয়। ই আশ্বাসমূলক ৰেচিপিটো বিশেষকৈ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ঠাণ্ডা শীতকালত গৰম আৰু আৰামদায়ক হৈ থাকিবলৈ খোৱা হয়।
কেলি চানা- মণিপুৰৰ মচলাযুক্ত মটৰ
কেলি চানা মণিপুৰৰ ৰাস্তাত এটা জনপ্ৰিয় খাদ্য। ব্যঞ্জনটোৰ নাম আছিল; কেলি নামৰ এগৰাকী বুঢ়ী মহিলাৰ পৰা আহিছে যি গছৰ তলত মচলাযুক্ত বুট বিক্ৰী কৰিছিল। পৰম্পৰাগতভাৱে, কেলি চানাক পদুমৰ পাতত পৰিৱেশন কৰা হয় যি এই ব্যঞ্জনটোত এক সুন্দৰ স্থানীয় আৰু সতেজ স্পৰ্শ প্ৰদান কৰে।
টেঙ্গা মাছ
টেঙ্গা হৈছে এক মাছৰ আহাৰ যি টেঙা আৰু সোৱাদত আনন্দদায়ক সুগন্ধি দুয়োটা। এই মাছৰ প্ৰস্তুতি অসমৰ নদীৰ পৰা আহৰণ কৰা স্থানীয়ভাৱে বন্দী কৰা মাছৰ দ্বাৰা কৰা হয়।
মেঘালয়ৰ জাদোহ
জাদোহ হৈছে মেঘালয়ৰ এক জনপ্ৰিয় আহাৰ যাক ভাৰতৰ উত্তৰ-পূবৰ খাদ্য বৰ্তনীত পছন্দ কৰা হয়। জাদোহ সাধাৰণতে অমৰব্ৰোচিয়েল চাউলৰ সৈতে প্ৰস্তুত কৰা হয় যি মেঘালয়ৰ এক বিশেষত্ব। জাদোহ প্ৰস্তুত কৰিবলৈ অত্যন্ত কম তেল ব্যৱহাৰ কৰা হয় যিয়ে ইয়াক ভাৰতত পৰম্পৰাগতভাৱে খোৱা অন্যান্য প্ৰকাৰৰ পুলাভতকৈ কেলৰি হ্ৰাস আৰু স্বাস্থ্যকৰ কৰি তোলে।
চিখভি (ত্ৰিপুৰা)
এই ব্যঞ্জনটো ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যৰ স্থানীয়। গভীৰভাৱে ভজা বাঁহৰ গাঁজ আৰু টুকুৰা কৰা গাহৰিৰ মাংসৰ সৈতে তৈয়াৰ কৰা হয়।
